Na véspera de san Xoán, antes de que se meta o sol, hai que apaña-las herbas, que varían dependendo da zona. Na actualidade recóllense as herbas que máis arrecenden, o principal obxectivo é que a auga cheire ben cando se lave a cara no outro día á mañá, mesmo así, inda hai xente que as apaña todas seguindo o ritual antigo. Esta plantas non teñen porque ter un arrecendo demasiado forte, apañábanse porque son medicinais e usábanse despois secas en remedios. O ritual di que a auga onde se boten as herbas de san Xoán ten que ser de sete fontes diferentes. Follas de cana de sete canavais diferentes. Follas e flores de limoeiro e de laranxeiro. Follas de figueira branca. Follas de viña branca. Pétalos de rosa. Silva macho, rosa brava ( Rosa canina ) Follas e flores de croque ou estralotes ( Digitalis purpurea ). Follas e flores de croque branco ou croquillo ( Verbascum ). Funcho, fiúncho, fiollo ( Foeniculum vulgare ) Tromentelo ou tromentelo do monte ( Thymus ) Macela ( Matrica
Este blog naceu porque quería recoller as palabras da miña avoa, Carme d'Isolina, unha muller sabia. Co paso do tempo foi medrando coas palabras da miña familia paterna (Torroso, Mos) e da miña familia materna (Arcade, Soutomaior) e funo enriquecendo con palabras doutras procedencias que me parecían curiosas.